به گزارش مشرق؛ محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران، در مصاحبه‌ای با گرت پورتر، مورخ و روزنامه نگار مستقل آمریکایی، که در پایگاه اینترنتی اینتر پرس سرویس منتشر شد اعلام کرد که ایران یک پیشنهاد مشروح به گروه 1+5 ارائه کرده که تضمین می‌کند ذخایر اورانیوم با غنای پایین در"گریز هستهای" (برک‌آوت) و تولید اورانیوم سطح تسلیحاتی به کار نخواهد رفت.
ظریف درباره پیشنهادی که در مذاکرات وین ماه گذشته ارائه شده است گفت: "پارامترهای این پیشنهاد طوری تنظیم خواهند شد که ایران غنی‌سازی را ادامه دهد اما تضمین‌های لازم را برای اینکه غنی‌سازی از پنج درصد بالاتر نخواهد رفت را ارائه می‌کند."
به گفته ظریف این برنامه پیشنهادی شامل تبدیل فوری اورانیوم غنای پایین به یک پودر اکسیدی است که سپس در تولید مجموعه میله‌های سوختی برای رآکتور بوشهر به کار خواهند رفت.
از آنجایی که ایران دارای توانمندی سوخت مجموعه میله‌های سوختی برای بوشهر نیست، این پیشنهاد بدین معنی است که پودر اکسید شده به جای ذخیره در ایران به روسیه، برای مدت چندین سال، به روسیه ارسال شود.
این برنامه ایران که پیشتر فاش نشده بود، بخشی از موضع تهران در مذاکرات است که بر نیاز به افزایش گسترده در تعداد سانتریفیوژها در آینده اصرار دارد - خواسته‌ای که آمریکا و متحدین آن رد کرده‌اند.
ظریف اعلام کرد که نمی‌تواند درباره جزئیات پیشنهاد ایران سخن بگوید زیرا "هنوز در حال مذاکره" است با این حال وی این پیشنهاد را شامل یک چرخه کامل "از تبدیل به کیک زرد تا اوراینوم هگزافلوراید تا غنی‌سازی اورانیوم، بازگشت به پودر اکسید، و میله‌های سوخت" توصیف کرد که "به صورت ویژه برای برطرف کردن نیازهای رآکتور بوشهر طراحی خواهند شد."
ظریف در ادامه اعلام کرد پیشنهاد ایران مبنی بر اینکه این کشور به توانمندی تولید بمب هستهای دست نخواهد یافت بسیار شبیه پیشنهادی است که در مارس 2005 در پاریس به سه کشور اروپایی (انگلستان، فرانسه و آلمان) ارائه داده شده بود.
این پیشنهاد که بعدها توسط دولت ایران منتشر شد شامل مجموعه‌ای از "تضمین‌های فنی" درباره عدم اشاعه تسلیحات هستهای بود. این پیشنهاد یکی از تضمین‌ها را اینگونه توصیف می‌کند: "تبدیل فوری تمام اورانیوم غنی‌شده به میله‌های سوختی تا حتی امکان فنی غنی‌سازی بیشتر از بین برود."
ظریف در ادامه می‌افزاید زمانی که سفیر ایران در سازمان ملل بود پس از مشورت با برخی دانشمندان آمریکایی درباره چگونگی تضمین آمریکا و اروپا درباره اینکه ایران غنی‌سازی را تا سطح تسلیحاتی ادامه نخواهد داد، پیشنهاد سال 2005 را تدوین کرده است.
ظریف گفت: "من از آنها پرسیدم که چه چیزی اعتماد لازم را پدید خواهد آورد. آنها عناصری را برای من برشماردند که در بسته‌ای قرار داده و به تهران فرستادم و آنها آن را با خود به پاریس بردند."
ظریف موضع دولت اوباما را مبنی بر اینکه ایران باید سوخت مورد نیاز رآکتور بوشهر یا رآکتورهای آتی را از روسیه و یا هر منبع خارجی دیگر تهیه کنند نه با اتکا بر توانمندی غنی‌سازی داخلی، رد کرد: "نباید به ما [ایران] بگویند که باید به ما اتکا کنید. 30 سال دیر شده است."
وزیر امور خارجه ایران پذیرش پیشنهاد گروه 1+5 در دور قبلی مذاکرات که تعداد سانتریفیوژهای ایران را محدود به کسری از 19 هزار سانتریفیوژ کنونی می‌کرد رد کرده و گفت: "ما نیازهای عملی‌مان را بازتعریف نخواهیم کرد."
اما وی اشاره کرد که ایران "آماده است تا در محدوده نیازهای عملی خود درباره زمانبندی و جزئیات فنی همکاری کند."
ظریف از اظهار نظرهای مقامات قبلی و فعلی آمریکا در رسانه ها که خواستار کاهش تعداد سانتریفیوژهای ایران تا حدی که زمان گریز ایران را به 6 تا 12 ماه کاهش دهد انتقاد کرد.
به گفته وی برخی اظهار نظرهای انجام شده، از جمله مباحث مطرح شده اوسط رابرت آینهورن مقام سابق آمریکا در منع اشاعه؛ و همچنین برخی دیگر در مذاکرات برای تقویت موضع، و یا برای ایجاد توقعات هرگز به واقعیت نخواهد پیوست.
ظریف ادامه داد: بسیار سازنده تر خواهد بود اگر همه از شکل دادن به بحث که خارج از کنترل خواهد شد خودداری کنند.
وزیر امور خارجه ادامه داد اصرار آمریکا بر توقف غنی سازی در تاسیسات فردو که در زیر کوهها مستقر شده است بر اساس این استدلال است که" شما نمی توانید این تاسیسات را داشته باشید، چرا که در غیر این صورت ما نمی توانیم آن را بمباران کنیم"
تایید ضمنی حق حمله به تاسیسات ایران بر روان مردم ایران تاثیر گذاشته و به واکنش منفی آنها منجر می شود.
ظریف این ایده را که در رسانه های غربی رواج پیدا کرده که دولت روحانی تحت فشار شدیدی برای دستیابی به توافق در گفتگوهای هسته ای و رفع تحریم های شدید است را رد کرد
وزیر امور خارجه آخرین دور مذاکرات در وین را که ناموفق بود راحت ترین زمان در خانه دانست و"سخت ترین زمان" برای وی چرا که باید هر گونه نتیجه مثبتی را برای مردمی که به شدت نسبت به نیات غرب بدبین هستند توضیح می داد. ظریف در انتها گفته است اگر وی توافق را رد می کرد همچون قهرمان مورد استقبال قرار می گرفت.
ظریف درباره پیشنهادی که در مذاکرات وین ماه گذشته ارائه شده است گفت: "پارامترهای این پیشنهاد طوری تنظیم خواهند شد که ایران غنی‌سازی را ادامه دهد اما تضمین‌های لازم را برای اینکه غنی‌سازی از پنج درصد بالاتر نخواهد رفت را ارائه می‌کند."
به گفته ظریف این برنامه پیشنهادی شامل تبدیل فوری اورانیوم غنای پایین به یک پودر اکسیدی است که سپس در تولید مجموعه میله‌های سوختی برای رآکتور بوشهر به کار خواهند رفت.
از آنجایی که ایران دارای توانمندی سوخت مجموعه میله‌های سوختی برای بوشهر نیست، این پیشنهاد بدین معنی است که پودر اکسید شده به جای ذخیره در ایران به روسیه، برای مدت چندین سال، به روسیه ارسال شود.
این برنامه ایران که پیشتر فاش نشده بود، بخشی از موضع تهران در مذاکرات است که بر نیاز به افزایش گسترده در تعداد سانتریفیوژها در آینده اصرار دارد - خواسته‌ای که آمریکا و متحدین آن رد کرده‌اند.
ظریف اعلام کرد که نمی‌تواند درباره جزئیات پیشنهاد ایران سخن بگوید زیرا "هنوز در حال مذاکره" است با این حال وی این پیشنهاد را شامل یک چرخه کامل "از تبدیل به کیک زرد تا اوراینوم هگزافلوراید تا غنی‌سازی اورانیوم، بازگشت به پودر اکسید، و میله‌های سوخت" توصیف کرد که "به صورت ویژه برای برطرف کردن نیازهای رآکتور بوشهر طراحی خواهند شد."
ظریف در ادامه اعلام کرد پیشنهاد ایران مبنی بر اینکه این کشور به توانمندی تولید بمب هستهای دست نخواهد یافت بسیار شبیه پیشنهادی است که در مارس 2005 در پاریس به سه کشور اروپایی (انگلستان، فرانسه و آلمان) ارائه داده شده بود.
این پیشنهاد که بعدها توسط دولت ایران منتشر شد شامل مجموعه‌ای از "تضمین‌های فنی" درباره عدم اشاعه تسلیحات هستهای بود. این پیشنهاد یکی از تضمین‌ها را اینگونه توصیف می‌کند: "تبدیل فوری تمام اورانیوم غنی‌شده به میله‌های سوختی تا حتی امکان فنی غنی‌سازی بیشتر از بین برود."
ظریف در ادامه می‌افزاید زمانی که سفیر ایران در سازمان ملل بود پس از مشورت با برخی دانشمندان آمریکایی درباره چگونگی تضمین آمریکا و اروپا درباره اینکه ایران غنی‌سازی را تا سطح تسلیحاتی ادامه نخواهد داد، پیشنهاد سال 2005 را تدوین کرده است.
ظریف گفت: "من از آنها پرسیدم که چه چیزی اعتماد لازم را پدید خواهد آورد. آنها عناصری را برای من برشماردند که در بسته‌ای قرار داده و به تهران فرستادم و آنها آن را با خود به پاریس بردند."
ظریف موضع دولت اوباما را مبنی بر اینکه ایران باید سوخت مورد نیاز رآکتور بوشهر یا رآکتورهای آتی را از روسیه و یا هر منبع خارجی دیگر تهیه کنند نه با اتکا بر توانمندی غنی‌سازی داخلی، رد کرد: "نباید به ما [ایران] بگویند که باید به ما اتکا کنید. 30 سال دیر شده است."
وزیر امور خارجه ایران پذیرش پیشنهاد گروه 1+5 در دور قبلی مذاکرات که تعداد سانتریفیوژهای ایران را محدود به کسری از 19 هزار سانتریفیوژ کنونی می‌کرد رد کرده و گفت: "ما نیازهای عملی‌مان را بازتعریف نخواهیم کرد."
اما وی اشاره کرد که ایران "آماده است تا در محدوده نیازهای عملی خود درباره زمانبندی و جزئیات فنی همکاری کند."
ظریف از اظهار نظرهای مقامات قبلی و فعلی آمریکا در رسانه ها که خواستار کاهش تعداد سانتریفیوژهای ایران تا حدی که زمان گریز ایران را به 6 تا 12 ماه کاهش دهد انتقاد کرد.
به گفته وی برخی اظهار نظرهای انجام شده، از جمله مباحث مطرح شده اوسط رابرت آینهورن مقام سابق آمریکا در منع اشاعه؛ و همچنین برخی دیگر در مذاکرات برای تقویت موضع، و یا برای ایجاد توقعات هرگز به واقعیت نخواهد پیوست.
ظریف ادامه داد: بسیار سازنده تر خواهد بود اگر همه از شکل دادن به بحث که خارج از کنترل خواهد شد خودداری کنند.
وزیر امور خارجه ادامه داد اصرار آمریکا بر توقف غنی سازی در تاسیسات فردو که در زیر کوهها مستقر شده است بر اساس این استدلال است که" شما نمی توانید این تاسیسات را داشته باشید، چرا که در غیر این صورت ما نمی توانیم آن را بمباران کنیم"
تایید ضمنی حق حمله به تاسیسات ایران بر روان مردم ایران تاثیر گذاشته و به واکنش منفی آنها منجر می شود.
ظریف این ایده را که در رسانه های غربی رواج پیدا کرده که دولت روحانی تحت فشار شدیدی برای دستیابی به توافق در گفتگوهای هسته ای و رفع تحریم های شدید است را رد کرد
وزیر امور خارجه آخرین دور مذاکرات در وین را که ناموفق بود راحت ترین زمان در خانه دانست و"سخت ترین زمان" برای وی چرا که باید هر گونه نتیجه مثبتی را برای مردمی که به شدت نسبت به نیات غرب بدبین هستند توضیح می داد. ظریف در انتها گفته است اگر وی توافق را رد می کرد همچون قهرمان مورد استقبال قرار می گرفت.
